Widzę łzy. Słyszę krzyki. Czuję strach i bezsilność. Przemoc domowa – cichy zabójca, który odbiera godność.
Tydzień Zdrowia Psychicznego to czas, który nie pozwala nam milczeć. W gabinecie Fundacji A.R.T. każdego dnia spotykam osoby, które doświadczają przemocy – fizycznej, psychicznej, ekonomicznej. Ich historie nie zaczynają się od siniaków. Zaczynają się od strachu. Od obawy, że jeśli dziś coś powiem, jutro będzie gorzej. Od ciągłego poczucia zagrożenia, które odbiera sen, spokój, wiarę w siebie.
Słowa, które słyszę od kobiet i mężczyzn, od matek i ojców, brzmią jak szepty, a są krzykiem:
„Jestem wyłamanym trybikiem w maszynie przemocy mojego partnera i mojej rodziny.”
„Przestaję sypiać, jestem cały czas na czuwaniu, jak trzeba będzie – ucieknę.”
„Biją i szarpią moje dziecko, a to ja jestem w procedurze Niebieskiej Karty.”
To nie są tylko cytaty. To głosy realnego cierpienia, które domaga się pomocy – choćby półszeptem. Każda z tych historii ma twarz, imię, serce bijące w rytmie lęku. Każda z nich zasługuje na bezpieczeństwo, szacunek i szansę na nowe życie.
Dlatego musimy działać.
Zacznij od najmniejszego, ale najważniejszego kroku: nazwij to, co Cię spotyka. Jeśli w Twoim życiu jest przemoc – powiedz to. Nie przed sądem, nie na głos w autobusie. Powiedz to najpierw sobie. I komuś, kto Cię wysłucha. Specjaliście. Terapeucie. Komuś zaufanemu.
📣 Powiedz o tym komuś.
📣 Razem możemy przełamać milczenie.
📣 Nadzieja jest – i zaczyna się od pierwszego słowa.
Więcej o tym, jak rozpoznać przemoc i gdzie szukać wsparcia:
➡️ https://przeciwprzemocy.pl/czy-to-co-przezywasz-to…
#TydzieńZdrowiaPsychicznego #PrzemocDomowa #Pomoc #NiebieskaKarta #FundacjaART #AgnieszkaTobota
